Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

„Ruch posiada jakość i nie chodzi o jego widoczny lub praktyczny aspekt, ale jego czucie. Trzeba tak kreować ruch, jak się tworzy dźwięki, aby docenić ich pełną moc i ich pełne znaczenie.”

                                                                     „Effort” – R. Laban i F.C.Lawrence (1974)

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego stworzona została przez nauczycielkę ruchu i tańca Weronikę Sherborne  w oparciu o wczesne zabawy dzieci z dorosłymi.. łaskotanki, bujanie, siłowanie się itp.

Głównym założeniem MRR jest rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała , otaczającej nas przestrzeni, dzielenie przestrzeni z innymi osobami, nawiązywanie z nimi kontaktu poprzez ruch i dotyk oraz usprawnianie ruchowe. Podstawowym celem MRR jest rozwijanie sfery emocjionalno-społecznej. Świadomości siebie oraz innych osób za pomocą ruchu.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne stała się w Polsce metodą stosowaną powszechnie w pracy z dziećmi i dorosłymi. Urzeka naturalnością, prostotą opartą na systemie ćwiczeń-zabaw-relacji.

W metodzie Weroniki Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń.

• prowadzące do poznania siebie i własnego ciała (świadomość własnej osoby),
• pomagające budować poczucie bezpieczeństwa(świadomość przestrzeni) i zdobywać

pewność siebie,

• ułatwiające nawiązywanie kontaktu , współpracę z partnerem i grupą( świadomość innych

osób i kontakt z nimi):

–           oparte na relacji „z”,

–           oparte na relacji „przeciwko”,

–           oparte na relacji „razem”,

–           ćwiczenia twórcze ( wszystko co sprawi radość )                            Zapraszam … 🙂                  mgr Beata Brodecka

Literatura:

M.Bogdanowicz, B.Kisiel, M.Przasnyka ,,Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”  Warszawa 1992

M.Bogdanowicz, D.Okrzesik ,,Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne” Gdańsk 2005

W.Sherborne ,, Ruch rozwijający dla dzieci”  Warszawa 2006

Weronika-Sherborne            MRR3

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – przykładowe ćwiczenia

Plecami do siebie.

• Dorosły stoi tyłem do dziecka, lekko opierając się o nie plecami, trzyma je pod łokcie;
• Dziecko stoi tyłem do dorosłego, lekko opierając się o niego plecami;
• Partnerzy na przemian przerzucają ciężar ciała z jednej osoby na drugą, pochylając się w przód i odchylając w tył(przy dużej dysproporcji pod względem wzrostu i wagi ćwiczenie to wykonuje tylko silniejszy partner)

Krzesełko

• 2 dorosłych stoi przodem do siebie; jeden drugiego chwyta rękoma w taki sposób, aby utworzyć „Krzesełko” (lewa ręka za prawy nadgarstek i połączenie rąk).
• Dziecko siada na splecionych dłoniach dorosłych i rękami chwyta ich za szyję.
• Dorośli, stojąc w miejscu, lekko kołyszą dziecko w przód i tył, a następnie spacerują po Sali z siedzącym na ‘krzesełku’ dzieckiem.

Wspinanie się na drzewo.

• Dorosły stoi naprzeciwko dziecka w małym rozkroku, stabilnie (jak drzewo) z nogami lekko ugiętymi w kolanach.
• Dziecko stoi naprzeciwko dorosłego.
• Dziecko ‘wspina się ‘ na dorosłego partnera, który-asekuruje je-dyskretnie pomaga mu wdrapać się jak najwyżej.

Masaż grupowy.

• Osoby dorosłe i dzieci kleczą wokół leżącego dziecka.
• Dziecko (lub dorosły) leży na brzuchu na podłodze (na kocu lub materacu) z rękoma wyciągniętymi wzdłuż tułowia.
• Grupa ( jednocześnie) wykonuje cwiczenia:

1. ‘rozgrzewamy dłonie’ – wszyscy zacierają dłonie
2. ‘pada drobny deszczy’ – wszyscy lekko opukują paluszkami plecy, pośladki i nogi leżącego.
3. ‘deszcz lekko zacina’ – lekko uderzają kantami dłoni.
4. ‘pada grad’-całymi dłońmi z rozsuniętymi palcami opukują leżącego.
5. ‘wycieramy leżącego ręcznikiem’-kilkakrotnie wszyscy przesuwają dłonie po osobie leżącej (od głowy aż do stóp) i ‘otrzepują’ ręce w powietrzu.
6. ‘przykrywamy leżącego kocykiem’ – wszyscy kładą dłonie na osobie leżącej ‘przykrywając’ nimi jak największą powierzchnię ciała osoby leżącej.
7. ‘odkrywamy leżącego’ – wszyscy unoszą dłonie do góry, lekko rozluźniają je. Uwaga:przed przystąpieniem do ćwiczeń należy poprosić osobę leżącą o pozwolenie na opukiwanie jej stop, dłoni i głowy oraz zapytać, czy nie ma na swoim ciele miejsc szczególnie wrażliwych bądź bolących.

Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała.

Moje

• D i Dz: wszyscy znajdują się w pozycji siedzącej;
• R: nazywanie przez rodzica różnych części ciała i jednoczesne wykonywanie konkretnego ruchu, np.

1. Uderzanie stopami o podłogę.
2. Stukanie kolanami o siebie.
3. Stukanie łokciami o podłogę, o kolana.
4. Masowanie ud, łydek, stopy, pięty.
5. Przeliczanie palców.
6. Uderzanie piętami o podłogę.
7. Dotykanie stopy, kostki u nogi.
8. Głaskanie bioder.
9. Poklepywanie brzucha.
10. Unoszenie i opuszczanie ramion.
11. Naciąganie ‘rękawiczek’ na dłonie.
12. Chwytanie się za uszy.
13. Pokazywanie policzków.
14. Chwytanie się za uszy.
15. Poprawianie fryzury.
16. Mruganie oczami.
17. Pełzanie na brzuchu.
18. Po suwanie się po podłodze (w siadzie)

 

Moje – Twoje.

1. Dz i D: wszyscy siedzą w parach (dorosły i dziecko) na przeciw siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:

• Kładą rękę na głowie, potem na głowie partnera
• Chwytają się za jedno ucho, a później chwytają za ucho partnera
• Klepią się po brzuchu, a następnie brzuch partnera
• Dotykają swojego nosa, potem nosa partnera
• Mrugają jednym okiem
• Wskazują palcem swoje czoło, a później partnera

Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni.

Przeciąganie się jak najwyżej.

• D i Dz. Dorośli i dzieci leżą na plecach na podłodze.
• Sięganie rękoma i nogami ‘do sufitu’, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcania żarówki, naśladowanie nogami czynności wchodzenia po schodach.

Czołganie się.

• D i Dz. Dorośli i dzieci leżą na brzuchu na podłodze.
• Czołganie się po podłodze (mogą być ułożone przeszkody, poduszki, rulon z koca, maskotki). Ta forma ruchu jest doskonałym ćwiczeniem uaktywniającym kręgosłup i rozwijającym koordynację ruchową rąk i nóg.

Bączek.

• D i Dz. Wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi.
• Odpychając się rękoma, każdy samodzielnie próbuje obracać się w miejscu wokół własnej osi.

Mosty /domki.

• Dorośli i/lub dzieci – w klęku podpartym-tworzą ze swoich ciał ‘mosty/domki’
• Siedzą na podłodze obok dorosłych (każde osobno)
• Dzieci przechodzą pod (dołem) i nad (górą) dorosłymi.

Ćwiczenia oparte na relacji ‘z’.

Fotelik.

• Dorosły siedzi na podłodze z nogami wyprostowanymi, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko.
• Dziecko siedzi na udach i podudziach dorosłego, odwrócone plecami.
• Kołysanie dziecka na boki, poruszanie się z nim w tył i przód.

Rolowanie.

• Dorosły siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami.
• Dziecko leży brzuchem na udach dorosłego (w poprzek jego nóg)
• Dorosły kilkakrotnie delikatnie przetacza dziecko w kierunku stóp i z powrotem,a na końcu – w podobny sposób – zsuwa je na podłogę.

Masażyk.

• Rodzic i dziecko się dają jak w ćwiczeniu wyżej.
• Dorosły masuje plecy dziecka, lekko opukuje je palcami, rysuje lub ‘pisze’ na plecach, a dziecko próbuje odgadnąć, co kreśli partner.