„Ruch posiada jakość i nie chodzi o jego widoczny lub praktyczny aspekt, ale jego czucie. Trzeba tak kreować ruch, jak się tworzy dźwięki, aby docenić ich pełną moc i ich pełne znaczenie.”
„Effort” – R. Laban i F.C.Lawrence (1974)
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda Ruchu Rozwijającego stworzona została przez nauczycielkę ruchu i tańca Weronikę Sherborne w oparciu o wczesne zabawy dzieci z dorosłymi.. łaskotanki, bujanie, siłowanie się itp.
Głównym założeniem MRR jest rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała , otaczającej nas przestrzeni, dzielenie przestrzeni z innymi osobami, nawiązywanie z nimi kontaktu poprzez ruch i dotyk oraz usprawnianie ruchowe. Podstawowym celem MRR jest rozwijanie sfery emocjionalno-społecznej. Świadomości siebie oraz innych osób za pomocą ruchu.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne stała się w Polsce metodą stosowaną powszechnie w pracy z dziećmi i dorosłymi. Urzeka naturalnością, prostotą opartą na systemie ćwiczeń-zabaw-relacji.
W metodzie Weroniki Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń.
- prowadzące do poznania siebie i własnego ciała (świadomość własnej osoby),
- pomagające budować poczucie bezpieczeństwa(świadomość przestrzeni) i zdobywać
pewność siebie,
- ułatwiające nawiązywanie kontaktu , współpracę z partnerem i grupą( świadomość innych
osób i kontakt z nimi):
– oparte na relacji „z”,
– oparte na relacji „przeciwko”,
– oparte na relacji „razem”,
– ćwiczenia twórcze ( wszystko co sprawi radość ) Zapraszam … 🙂 mgr Beata Brodecka
Literatura:
M.Bogdanowicz, B.Kisiel, M.Przasnyka ,,Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka” Warszawa 1992
M.Bogdanowicz, D.Okrzesik ,,Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne” Gdańsk 2005
W.Sherborne ,, Ruch rozwijający dla dzieci” Warszawa 2006
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – przykładowe ćwiczenia
Plecami do siebie.
- Dorosły stoi tyłem do dziecka, lekko opierając się o nie plecami, trzyma je pod łokcie;
- Dziecko stoi tyłem do dorosłego, lekko opierając się o niego plecami;
- Partnerzy na przemian przerzucają ciężar ciała z jednej osoby na drugą, pochylając się w przód i odchylając w tył(przy dużej dysproporcji pod względem wzrostu i wagi ćwiczenie to wykonuje tylko silniejszy partner)
Krzesełko
- 2 dorosłych stoi przodem do siebie; jeden drugiego chwyta rękoma w taki sposób, aby utworzyć „Krzesełko” (lewa ręka za prawy nadgarstek i połączenie rąk).
- Dziecko siada na splecionych dłoniach dorosłych i rękami chwyta ich za szyję.
- Dorośli, stojąc w miejscu, lekko kołyszą dziecko w przód i tył, a następnie spacerują po Sali z siedzącym na ‘krzesełku’ dzieckiem.
Wspinanie się na drzewo.
- Dorosły stoi naprzeciwko dziecka w małym rozkroku, stabilnie (jak drzewo) z nogami lekko ugiętymi w kolanach.
- Dziecko stoi naprzeciwko dorosłego.
- Dziecko ‘wspina się ‘ na dorosłego partnera, który-asekuruje je-dyskretnie pomaga mu wdrapać się jak najwyżej.
Masaż grupowy.
- Osoby dorosłe i dzieci kleczą wokół leżącego dziecka.
- Dziecko (lub dorosły) leży na brzuchu na podłodze (na kocu lub materacu) z rękoma wyciągniętymi wzdłuż tułowia.
- Grupa ( jednocześnie) wykonuje cwiczenia:
- ‘rozgrzewamy dłonie’ – wszyscy zacierają dłonie
- ‘pada drobny deszczy’ – wszyscy lekko opukują paluszkami plecy, pośladki i nogi leżącego.
- ‘deszcz lekko zacina’ – lekko uderzają kantami dłoni.
- ‘pada grad’-całymi dłońmi z rozsuniętymi palcami opukują leżącego.
- ‘wycieramy leżącego ręcznikiem’-kilkakrotnie wszyscy przesuwają dłonie po osobie leżącej (od głowy aż do stóp) i ‘otrzepują’ ręce w powietrzu.
- ‘przykrywamy leżącego kocykiem’ – wszyscy kładą dłonie na osobie leżącej ‘przykrywając’ nimi jak największą powierzchnię ciała osoby leżącej.
- ‘odkrywamy leżącego’ – wszyscy unoszą dłonie do góry, lekko rozluźniają je. Uwaga:przed przystąpieniem do ćwiczeń należy poprosić osobę leżącą o pozwolenie na opukiwanie jej stop, dłoni i głowy oraz zapytać, czy nie ma na swoim ciele miejsc szczególnie wrażliwych bądź bolących.
Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała.
Moje
- D i Dz: wszyscy znajdują się w pozycji siedzącej;
- R: nazywanie przez rodzica różnych części ciała i jednoczesne wykonywanie konkretnego ruchu, np.
- Uderzanie stopami o podłogę.
- Stukanie kolanami o siebie.
- Stukanie łokciami o podłogę, o kolana.
- Masowanie ud, łydek, stopy, pięty.
- Przeliczanie palców.
- Uderzanie piętami o podłogę.
- Dotykanie stopy, kostki u nogi.
- Głaskanie bioder.
- Poklepywanie brzucha.
- Unoszenie i opuszczanie ramion.
- Naciąganie ‘rękawiczek’ na dłonie.
- Chwytanie się za uszy.
- Pokazywanie policzków.
- Chwytanie się za uszy.
- Poprawianie fryzury.
- Mruganie oczami.
- Pełzanie na brzuchu.
- Po suwanie się po podłodze (w siadzie)
Moje – Twoje.
- Dz i D: wszyscy siedzą w parach (dorosły i dziecko) na przeciw siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:
- Kładą rękę na głowie, potem na głowie partnera
- Chwytają się za jedno ucho, a później chwytają za ucho partnera
- Klepią się po brzuchu, a następnie brzuch partnera
- Dotykają swojego nosa, potem nosa partnera
- Mrugają jednym okiem
- Wskazują palcem swoje czoło, a później partnera
Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni.
Przeciąganie się jak najwyżej.
- D i Dz. Dorośli i dzieci leżą na plecach na podłodze.
- Sięganie rękoma i nogami ‘do sufitu’, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcania żarówki, naśladowanie nogami czynności wchodzenia po schodach.
Czołganie się.
- D i Dz. Dorośli i dzieci leżą na brzuchu na podłodze.
- Czołganie się po podłodze (mogą być ułożone przeszkody, poduszki, rulon z koca, maskotki). Ta forma ruchu jest doskonałym ćwiczeniem uaktywniającym kręgosłup i rozwijającym koordynację ruchową rąk i nóg.
Bączek.
- D i Dz. Wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi.
- Odpychając się rękoma, każdy samodzielnie próbuje obracać się w miejscu wokół własnej osi.
Mosty /domki.
- Dorośli i/lub dzieci – w klęku podpartym-tworzą ze swoich ciał ‘mosty/domki’
- Siedzą na podłodze obok dorosłych (każde osobno)
- Dzieci przechodzą pod (dołem) i nad (górą) dorosłymi.
Ćwiczenia oparte na relacji ‘z’.
Fotelik.
- Dorosły siedzi na podłodze z nogami wyprostowanymi, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko.
- Dziecko siedzi na udach i podudziach dorosłego, odwrócone plecami.
- Kołysanie dziecka na boki, poruszanie się z nim w tył i przód.
Rolowanie.
- Dorosły siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami.
- Dziecko leży brzuchem na udach dorosłego (w poprzek jego nóg)
- Dorosły kilkakrotnie delikatnie przetacza dziecko w kierunku stóp i z powrotem,a na końcu – w podobny sposób – zsuwa je na podłogę.
Masażyk.
- Rodzic i dziecko się dają jak w ćwiczeniu wyżej.
- Dorosły masuje plecy dziecka, lekko opukuje je palcami, rysuje lub ‘pisze’ na plecach, a dziecko próbuje odgadnąć, co kreśli partner.